Zostanie Blizna - 19

Wybory

Ren rozejrzał się po sali. Aż wróciły mu wspomnienia. Byli w jednej z klas w Akademii. Siedzieli w ławkach – drużyna Shikamaru, Hinaty i Nejia.

- Dzisiejszą waszą misją jest nadzorowanie Egzaminu na Genina – odezwał się pierwszy Shikamaru. - To od was będzie zależeć, czy uczniowie zdarzą i zostaną ninja.

- Jak wiecie nasi Hokage postanowili zreformować Egzamin i to jest pierwszy z nową podstawą – dopowiedziała z łagodnym uśmiechem na ustach Hinata.

- Już nie będzie więcej Egzaminów, które sprawdzają umiejętności ninja. Od teraz będą sprawdzały, czy poradzą sobie na prawdziwych misjach – dopowiedział pokrótce Neji.

- Szybko wytłumaczymy wam, na czym polega to zadanie i od razu przystąpicie do działania, bo mamy mało czasu. Ino-sensei już przygotowuje dzieciaki – powiedział Nara, jakby myślał już tylko o tym, żeby stąd wyjść.

Ino Inuzuka, matka Asoki, była nauczycielką w Akademii. Uczyła wszystkie trzy drużyny.

- Cała dwudziestoosobowa grupa podzieli się na dwa obozy, które muszą pilnować pewnych skarbów. Każdy z nich będzie także musiał odnaleźć uwięzioną osobę i dostarczyć ją przed szóstą rano przed pokój nauczycielski.

- Wylosujemy dwie osoby, które będą uwięzione. Oprócz tego kolejna para musi nieustannie pilnować pokoju nauczycielskiego. Ustalicie między sobą warty. Dzieciaki będą miały na wszystko dziewięć godzin.

Ren poczuł łzy w oczach. Dzisiaj, gdyby Len żył… miałby Egzamin kończący Akademię. Wziął głęboki oddech, a Makeda położyła mu rękę na ramię. Musiał się wziąć w garść.

- Obie grupy będą musiały wyznaczyć swoje obozy, miejsca, gdzie będą pilnować skarbu. Ten pokój jest tylko wasz. Niedługo w ukrytym pokoju uwięzimy dwójkę z was – powiedział Neji wyciągając słomki.

- Zabierzemy tego, kto wylosuje najkrótszą – powiedziała Hinata i wykonała zachęcający do zbliżenia się ruch ręką. – Chodźcie.

Wszyscy podeszli do ojca Makedy i Azuli i jednocześnie wyciągnęli pomarańczowe słomki. Ren aż otworzył szerzej oczy. Padło na niego i Setsu. Po prostu nie wierzył w to.

- Nie, o nie – odparł od razu. – Może chce się ktoś zamienić? Nie dam rady wytrzymać z nim całej nocy? – dopytał fiołkowooki.

Reszta pokręciła głową. Najwidoczniej pasowała im ta sytuacja.

- A ja myślałem, że właśnie tego byś chciał.

- Zamknij się – powiedział z zaciśniętymi oczami.

- Dobra, a jaka para będzie wartować pierwsza? – spytał Shikamaru, przerywając rozmowy.

- Ja i Asoka możemy – odparł Katon i założył  kaptur na swoje różowe włosy.

Kuro na ramieniu dziewczyny tylko miauknął i przeciągnął się. Blondynka pogłaskała kota, który wyprężył się w kierunku jej dłoni.

- Będziecie wartować przez trzy godziny. Pamiętajcie, że wygrywa drużyna, która pierwsza przyprowadzi uprowadzonego.

Pokiwali głową.

- Chodźcie za mną – mruknął Shikamaru do Setsu i Rena oraz Katona i Asoki. Zaprowadził ich na najwyższe piętro i pokazał drzwi do pokojów chronionych. - Nikt nie może tam wejść – dodał. - Możecie sobie siedzieć pod drzwiami – mruknął.

- Jasne, sensei – powiedziała Asoka i uśmiechnęła się.

- W całym budynku nie będzie prądu ani ogrzewania, a wszystkie drzwi będą pozamykane włącznie z tymi prowadzącymi na zewnątrz – dodał, marudząc pod nosem, że zapomniał o tym wspomnieć wcześniej.

- Dlaczego? – spytał Katon.

- Chcemy im utrudnić zadanie, każdy zamek w budynku jest inny. Niektóre drzwi są ognioodporne, a niektóre nawet pancerne czy też specjalnie wzmocnione.

- Nie boicie się, że dzieciaki po prostu rozwalą tę szkołę, żeby przedostać się przez drzwi? – Zaśmiał się Ren. Sam o tym kiedyś marzył, żeby spalić szkołę, kiedy ojciec kazał mu chodzić na znienawidzone zajęcia z rzucania shurikenami, nigdy nie potrafił ich odpowiednio podkręcić, zdecydowanie lepiej czuł się walcząc kataną.

- Nie, twój ojciec, Hokage powiedział, że jeśli zniszczą budynek, to nie zdaje cała grupa – odpowiedział.

- Słyszałeś, Setsu? – spytał się. – Ty na pewno byś nie zdał – powiedział mu Ren. Odniósł się do tych wielu razy, kiedy ten wybuchem coś zniszczył. Ostatnio chociażby lód, na którym walczyli albo cały labirynt w górze Hokage na Egzaminie.

- Ja przynajmniej nikogo tym nie zabiłem, Uzumaki – pochwalił się. Musiał mu jakoś dopiec, przynajmniej nie pozwoli, żeby ten się z niego tak po prostu nabijał.

Ren cały się spiął. Całe życie będą mu to wypominać? Zamierzał w przyszłości robić gorsze rzeczy.

Setsu tylko poprawił włosy opadające na boki twarzy zupełnie jak u swojego ojca, Saia i wyprzedził Shikamaru, który zaczął prowadzić ich tajnym skrótem do piwnicy.

- Nie wiedziałem o tym przejściu, kiedy się tutaj uczyłem – mruknął Ren.

- Z całej załogi szkoły wiedział o tym tylko dyrektor Iruka i Hokage. Do waszej kryjówki można się dostać inną drogą. Także zamkniętą – skwitował.

- Dzieciaki nie będą miały prosto. Z drugiej strony przynajmniej nie muszą się męczyć z egzaminem pisemnym - mruknął Setsu.

- Teoria znacznie różni się od praktyki. Wszystkie Egzaminy przeszły reformę. Kolejny Egzamin na Chūnina będzie miał zupełnie inną formę - odpowiedział Shikamaru.

Ren prawie spadł z schodów, ale Setsu złapał go ostatniej chwili za granatową tunikę bez rękawów.

- Kto zrobił te cholerne schody? – spytał się Uzumaki.

Pomieszczenie było bardzo ciasne, a sufit niski. W dodatku szli po ciemku, bo w szkole już został wyłączony prąd, a oni nie pomyśleli o tym, żeby wziąć latarki.

- A ja jeszcze muszę tą samą drogą wrócić – marudził Shikamaru, a Ren się zaśmiał.

- To dzisiejsze uprzykrzanie życia samo wyszło. – Ren zaśmiał się słabo. Niestety… już te żarty coraz mniej go śmieszyły. Dorasta? A może miał ważniejsze sprawy do rozwiązania. Kōsuke, Sasuke Uchiha i Saya.

Nara tylko prychnął. 

Shikamaru odsunął śluzę w podłodze, znajdowali się nad kryjówką. Cała trójka skoczyła na podłogę pomieszczenia. Ciasno i ciemno. Drzwi były zasłonięte regałem, na którym stała butelka wody i przeklęte pomarańczowe słomki, jak Ren zauważył. W jednej z półek były także zwoje, taśma i nożyczki.

- Muszę was związać zwojami – powiedział Nara i wziął do ręki przedmioty. – Połóżcie się na ziemi.

Kiwnęli głowami.

Shikamaru zaczął od Setsu. Złączył jego nogi i ułożył odpowiednio ręce. Następnie rozwinął zwój i owinął go wokół całego ciała. Aktywował pieczęć i Setsu już nie mógł się poruszyć.

- Jak rozkosznie wyglądasz – zaczął Ren.

Czemu czuł się taki silny? Czemu akurat teraz miał przewagę? Przy Kōsuke chciał się schować i być uległy, a przy Setsu… chciał go złamać, chciał, żeby chłopak zdjął swoją idiotyczną maskę.

- Zamknij się! – krzyknął od razu, czerwieniąc się i pesząc.

- Mam wam też zakleić usta taśmą, czy będziecie cicho? – syknął Shikamaru.

- Będziemy milczeć jak w grobie – odpowiedział fiołkowooki.

- Och, a może jednak chcesz mi o czymś powiedzieć? – zainsynuował blondyn i uśmiechnął się.

Setsu nie odpowiedział.

Ren ułożył się koło chłopaka i Nara zaczął go unieruchamiać. Zwój wbijał mu się mocno w ciało chyba za karę.

Shikamaru poszedł po wodę i odkręcił butelkę, a następnie wsadził do niej słomki.

- Jak będziecie chcieli pić, to się przyczołgacie – mruknął. – Do zobaczenia – mruknął na odchodne, skacząc do ukrytego przejścia.

Czekała ich długa noc.

*

Nagle światło zgasło. W klasie przydzielonej drużynie pierwszej, dziesiątej i jedenastej nagle się uspokoiło. Najwidoczniej postanowili się zdrzemnąć, w końcu mają do tego prawo. Asoka spojrzała na księżycową tarczę swojej opaski na rękę. Uśmiechnęła się, takie same mieli na Egzaminie na Chūnina, podczas zadania jej ojca. Księżyc pokazywał pełnię i odliczał czas do końca warty. Westchnęła głęboko. I usiadła na podłodze. Spojrzała ostatni raz w stronę klasy, gdzie byli jej przyjaciele. W końcu musieli się znajdować na tym samy piętrze, bo inaczej musieliby otwierać zablokowane drzwi, co ułatwiłoby tylko Egzamin dzieciakom z Akademii.

Katon wreszcie przestał chodzić po korytarzu, ciągle nosiła go sprawa przyłączenia do drużyny Chase’a. Wyraźnie się nie lubili. Asoka miała nadzieję, że się pogodzą.

- Nie przeżywaj tego tak, Katon – powiedziała, zakłócając idealną ciszę.

- Jak mogą myśleć, że zastąpią nam Gyatamaru – wspomniał czerwonowłosego chłopaka.

 - Byliśmy tak zgrani – wspominała. - Byliśmy przyjaciółmi. On nawet nie miał nikogo oprócz nas – kontynuowała dziewczyna. – Nie wiem, jakbym sobie dała radę bez mamy i taty. On mieszkał zupełnie sam… - wyszeptała smutno.

Tylko, że Katon wiedział więcej... Miał najwięcej tajemnic z nich wszystkich. Jego przeznaczenie zostało ustalone podczas podróży z ojcem, wtedy, kiedy… zobaczył tę przeklętą technikę przez Maskę w Świątyni. Gdy zapieczętowano w nim bestię z Wioski Chmury jednocześnie, on został uwięziony w swoim przeznaczeniu. Gyatamaru, Katon, Jun… wszystkim sterował Sasuke. A różowowłosy wiedział o wszystkich tajemnicach ojca. Jako jedyny i był z tym zupełnie sam.

Katon podszedł do Asoki, a ta oświetliła go tarczą opaski.

Nie miał kaptura na swoich jasno-różowych włosach sięgających prawie do tali. W jego czarnych oczach odbijał się błysk światła. Był przystojny… może nawet bardziej niż Sasuke w jego wieku. Był silny, wręcz potężny. Opanował Sharingana. Został kapitanem drużyny, to na jego barkach pozostawione zostały wszystkie decyzje.

Katon uklęknął przy niej i poprawił kosmyk jej blond włosów.

- Nie przejmuj się, przywyknę do Chase’a – poprosił. - Gyatamaru odszedł, ale zawsze będzie częścią drużyny.

- Nie zapomnimy o nim – zapewniła.

- Nigdy – powiedział Katon i usiadł obok dziewczyny, opierając się o drzwi.

Asoka zdjęła z siebie polar. Temperatura coraz bardziej spadała, ale czuła, że robi jej się cieplej. Zgarnęła swoje włosy związane w ciasny warkocz na ramię, aby jej nie przeszkadzały.

Kuro wskoczył na jej uda i ułożył się na czarnej spódniczce z wysokim stanem. Zaczął mruczeć, a Asoka pogłaskała go.

- Chase jest silny, ale jeśli nie nawiążemy z nim współpracy, to zamiast nas wzmocnić, sprowadzi nas na sam dół – podsumowała dziewczyna.

- Będzie musiał się dostosować – wysyczał.

- I… - urwała.

Katon przysunął się do niej i oparł swoją głowę o jej ramie. Nagle jej serce zaczęło bardzo mocno bić. Uchiha złapał ją za rękę, a ona zorientowała się, że ma ją całą spoconą. Teraz było jej naprawdę gorąco.

-------------------------------------------

Witajcie, Skarby!

Chciałabym napisać, że rozdział jest dla Chingyu, mam nadzieję, że ci się polepszy perełko.

Pamiętacie? Już kiedyś była podobna scena Katon x Asoka... Kibicujecie?
Spodziewaliście się, że dzieciaki będą musieli nadzorować Egzamin? Znacznie różni się od tego z Naruto. 
Chociaż nieźle się wkurzyłam ostatnio oglądając Boruto... grrrr... Wątki z Boruto i mojego opowiadania są podobne. A wiecie co jest najgorsze? Że napisałam to wcześniej (listopad 2017) i nic nie zamierzam zmieniać. Jak wiecie pisanie tego tomu zakończyłam 12.12.2017r. a obejrzałam Boruto (odcinki od 10 do 38) dopiero teraz. 
Całe szczęście, że wątek egzaminu to tylko wątek. 
Czekajcie na Egzamin na Jonina w tomie drugim...